Niedziałający mikrofon

Pomimo ciągłego rozwoju bazy sterowników dla Ubuntu, nadal można napotkać problemy z niedziałającymi mediami - np. mikrofonem.

Niedawno wróciłem do starszej wersji systemu i okazało się, że znów muszę się z nim borykać.

Przegrzebując sieć, w końcu trafiłem na stronę, gdzie znalazłem rozwiązanie, a była to dokumentacja Ubuntu.

Nie będę powielał informacji - pod adresem Ubuntu Doceumentation - Sound Troubleshooting Procedure znajdziemy 17 kroków, dzięki którym mikrofon powinien zacząć działać.

Nie przerażajmy się jednak - w większości przypadków po 1-2 kroku wszystko działa poprawnie.

Wtyczka Silverlight dla Ubuntu

Jeszcze kilka miesięcy temu było oczywiste,

że użytkownicy Ubuntu nie mogą oglądać internetowych filmów wykorzystujących microsoftową technologię Silverlight.

Osobiście bardzo nad tym ubolewałem, gdyż serwis "Teleexpres"-u był dla mnie niedostępny.

Od jakiegoś jednak czasu problem ten można zaliczyć do sekcji "mitów o linuksie", gdyż dzięki MONO Novell'a możemy oglądać filmy i używać aplikacji wykonanych w Silverlight.

1. Najpierw musimy odwiedzić stronę projektu Moonlight na której w sekcji Download pobieramy wtyczkę dla odpowiedniej architektury systemu

[32-/64bit]. Plik .crx lub .xpi [dla FireFox'a] waży około 14mb.

2. Wtyczka działa dla przeglądarek Firefox, Chrome i Chromium, lecz musimy dokonać oddzielnej instalacji dla każdej z nich.

3. Przy pierwszym uruchomieniu przeglądarki z wtyczką Moonlight system poprosi o zgodę na instalację dodatkowych bibliotek MONO.

Niestety w przeglądarkach Google dosyć często następuje awaria plug-in'u, co zmusza nas do odświeżania strony, ale zawsze to lepsze niż totalny brak dostępu do niektórych zasobów.

Graficzny grep

Fani konsoli doskonale znają polecenie grep - pozwala ono wyszukać interesującą nas frazę wśród wielu plików i tylko je wyświetlić.

Otóż Nautilus - manager folderów GNOME także pozwala na kontekstowe przeszukiwanie listy plików.

Sposób pierwszy:

W aktywnym oknie folderu po prostu zaczynamy wprowadzać nazwę pliku - wraz z kolejnymi literami, system będzie przeskakiwał do odpowiedniego pliku.

Jeśli na liście będzie kilka podobnych możemy w prosty sposób wybrać ten właściwy za pomocą klawiszy strzałek "góra" i "dół".

Sposób drugi:

Po wciśnięciu w oknie folderu kombinacji CRTL+F uaktywni nam się opcja "Wyszukaj" w miejscu "Położenia". Po wprowadzeniu interesującej nas frazy i wciśnięciu Enter, przejdziemy do nowego okna z wynikami.

Dodatkowo możemy zadecydować o przeszukiwaniu ze względu na lokalizację pliku lub jego typ.

Sposób trzeci:

Preferowany przeze mnie - po wciśnięciu CRTL+S pojawi się nowe okienko, w którym możemy wprowadzić klucz wyszukiwania. Dodatkowe funkcje:

* - zastępuje dowolny ciąg znaków, np. rozszerzenie pliku

? - zastępuje pojedynczy znak, np. numer wersji pliku

Po wciśnięciu OK lub Enter wrócimy do okna folderu, w którym zostaną zaznaczone pliki pasujące do szukanej frazy.

Sterowanie oknami klawiaturą

Ostatnio podczas dyskusji zadano mi pytanie - co zrobić, gdy mysz nie chce obsługiwać okna? Co prawda nie zdarzyło mi się to w Ubuntu, ale i tutaj możemy sobie z tym łatwo poradzić za pomocą skrótów klawiaturowych:

ALT + F4

standardowo, czyli zamknięcie okna

ALT + F5

przy zmaksymalizowany oknie, cofa jego rozmiar i położenie do poprzedniego stanu

ALT + F7

pozwala przesunąć okno, gdy nie jest ono zmaksymalizowane

ALT + F8

umożliwia zmianę rozmiaru niezmaksymalizowanego okna

ALT + F9

minimalizuje okno do "paska" na panelu

Dostęp do menu kontekstowego danego okna możemy uzyskać za pomocą ALT+SPACJA i tam poza powyższymi opcjami wybrać kilka innych za pomocą strzałek, które zatwierdzamy ENTERem

Skype sam się wyłącza

Dawno nie napotkałem problemu z Ubuntu, ale dziś o dziwo bez przyczyny przestał się logować.

Jeśli pojawia się wam okno logowania, które po chwili samoczynnie znika, jedyne co musicie zrobić to:

1. Otworzyć katalog domowy [Miejsca-> Katalog domowy]

2. Wciśnij kombinację CTRL+H, aby pokazać pliki ukryte.

3. Odnajdź i wejdź w katalog .Skype

4. Usuń z niego wszystkie pliki poza folderami, których nazwa to login skype.

Po ponownym uruchomieniu Skype poprosi o akceptację licencji i będzie działał poprawnie.

Połączenie SFTP na Ubuntu

Ostatniej nocy miałem problem z podłączeniem się do serwera SFTP.

Jest to standard podobny do FTP, ale zapewniający większe bezpieczeństwo przesyłu plików.

Program FilleZilla umożliwia wykorzystywanie tego rodzaju połączeń, ale osobiście nieszczególnie przepadam za tym rozbudowanym narzędziem.

Nautilus, czyli domyślny manager folderów GNOME wydaje mi się znacznie przyjaźniejszy i intuicyjny.

Aby uzyskać połączenie SFTP:

1. Otwórz dowolny folder.

2. Wciśnij kombinację CRTL+L albo wybrać z paska zadań "Przejdź->Położenie..."

3. W zaznaczonej linii, w której zwykle wyświetla się ścieżka do bieżącego katalogu podajemy adres serwera.

Przykładowo:

sftp://nazwa_urzytkownika@stfp.serwer.pl

4. Po chwili oczekiwania pojawi się nowe okienko, w którym podajemy hasło serwera.

Możemy także zadecydować o natychmiastowym usunięciu hasła, zapamiętaniu do czasu wylogowania lub zapamiętania na stałe - tą ostatnią opcję odradzam.

Od tej chwili w oknie widzimy foldery oraz pliki znajdujące się na naszym serwerze i możemy z nich korzystać jak z normalnego katalogu na naszym komputerze. Dodatkowo na pulpicie pojawi się skrót do tej lokacji.

W celu rozłączenia z serwerem należy wybrać menu Plik opcję "Odmontuj".

Tło ekranu logowania

We wcześniejszych wersjach Ubuntu łatwo mogliśmy zmienić tło ekranu logowania wchodząc w ustawienia System-> Administracja-> Ekran logowania .

Obecnie najlepiej wykorzystać do tego narzędzie Ubuntu Tweak, które jest domyślnie zainstalowane lub dodać je z Centrum Oprogramowania.

Po uruchomieniu Tweak'a przechodzimy do sekcji Ustawienia logowania i odblokowujemy je za pomocą przycisku w prawym dolnym rogu głównego okna programu.

Poza zmianą tapety możemy zadecydować także o wyglądzie ikony użytkownika, odtwarzaniu dźwięku przy logowaniu i podstawowych opcjach dostępnych z poziomu nieautoryzowanego użytkowania.

Otwórz jako root

Z niezrozumianych dla mnie przyczyn w oficjalnych dystrybucjach Ubuntu brak bardzo przydatnego skrótu w menu kontekstowym jakim jest "Otwórz jako administrator".

Jest to narzędzie bardzo przydatne, gdy chcemy dokonać zmian w plikach konfiguracyjnych, lub katalogach root'a. Pozwala na pozostanie w interfejsie graficznym, bez konieczności odpalania terminalu.

Aby dodać "Otwórz jako administrator" należy w terminalu wpisać:

sudo apt-get install nautilus-gksu

i po wprowadzeniu hasła musimy jeszcze zresetować managera okien:

nautilus -q

Konwersja muzyki

Chociaż ja jestem zwolennikiem otwartych formatów plików, mój odtwarzacz nie jest taki miły i nie rozpoznaje muzyki w formacie .oggAby zmienić sposób zapisu ścieżki dźwiękowej na popularne .mp3 należy:

1. Wybrać System->Administracja->Menedżer pakietów Synaptic

2. Odnaleźć i zainstalować pakiet "soundconverter"

3. Otworzyć "Konwerter dźwięku" z sekcji "Dźwięk & Obraz"

4. Wybieramy Edycja->Preferencje, gdzie możemy:

• Wybrać katalog zapisu plików [ja kopiuje w to samo miejsce co oryginał]
• Zadecydować o usunięciu oryginalnego pliku [czego ja nigdy nie robię]
• Nazwie pliku [wybieram taką samą jak pliku źródłowego]
• Wybrać format zapisu z dostępnych:

Vobis .ogg

MP3

FLAC

WAV

ACC

Gnome Audio Profil [kilka różnych formatów do wyboru]

W programie możemy zamienić rozszerzenie pojedynczego pliku lub całych katalogów.

Po wybraniu plików i ustawień wystarczy kliknąć "Konwertuj"

Jeśli chodzi o .mp3 to polecam jakość Hight przy głębokości VBR.

Obraz na dwóch monitorach

Jeśli podłączymy do laptopa bez karty nVidia lub ATI drugi monitor możemy mieć problem np. z odtwarzaniem filmów na drugim ekranie - bardzo łatwo możemy zażegnać ten problem, poprzez ustawienie jednakowej rozdzielczość na obu ekranach:

W tym celu wybieramy:

System->Preferencje->Monitory

gdzie możemy także ustawić ten sam widok na obu monitorach, ale w tym wypadku chyba nie o to nam chodzi;-)

Problem z kartami pamięci lub pendrive

W nowych wersjach Ubuntu [od 10.04 wzwyż] może pojawić się problem z ponownym podłączeniem dysków przenośnych, pendrive'ów oraz kart pamięci.

Objawia się to tym, że po odmontowaniu nośnika nie można go ponownie uruchomić w systemie bez wyłączenia lub ponownego uruchomienia komputera.

Aby uniknąć tego problemu należy po kliknięciu prawym przyciskiem myszy [PPM] na nośnik, należy wybrać opcję "Wysuń" zamiast "Bezpiecznie usuń napęd".

Wszelkie zmiany na nośniku zostaną zapisane, a my możemy bez problemu ponownie podłączać urządzenie.

Programy startowe

Stwierdziłem, że mój początek dnia w pracy jest strasznie rutynowy. Pomijając robienie herbaty itd., nawet czynności wykonywane po uruchomieniu komputera są zawsze takie same - dlatego dziś zautomatyzowałem je.

Przechodzimy do System->Preferencje-> Programy startowe, co spowoduje wyświetlenie małego okna, w którym znajduje się lista automatycznie uruchamianych programów.

Aby dodać nowy program do listy klikamy Dodaj i podajemy:

• Nazwę, która będzie wyświetlana na liście.
• Polecenie uruchamiające.
• Komentarz, który jest opcjonalny.

Jeśli nie wiemy jakie polecenie wpisać, wybieramy

System->Preferencje->Menu główne i tak odnajdujemy interesujący nas program. Wybierając jego Właściwości możemy zobaczyć jakiego polecenia wymaga.

Polecam ten sposób, gdyż np. dla Kadu wystarczy wpisać jako polecenie "kadu", zaś dla klienta poczty Thunderbird poza nazwą należy podać parametr "%u".

Jeśli chcemy, aby po uruchomieniu systemu, otwierał się nam jakiś folder musimy jako polecenie wpisać:

nautilus /home/user/sciezka/

gdzie:

nautilus <- program obsługujący graficzne poruszanie się po folderach w GNOME

user <- nasza nazwa użytkownika systemu

ścieżka <- ścieżka do interesującego nas katalogu

Pracując codziennie nad jednym plikem możemy także jego otwarcie zautomatyzować - w Poleceniu wpisujemy nazwę programu do edycji i ścieżkę do pliku.

Możemy także przejść do zakładki "Opcje" i zdecydować, czy system ma zapamiętywać programy otwarte podczas jego ostatniego wyłączania,a potem uruchomić je przy następnej sesji - nie polecam jednak używania tej opcji, gdyż często powoduje uruchomienie duplikatów aplikacji.

Tablet Wacom pod Ubuntu

Chciałem napisać o tym jak zainstalować tablet graficzny firmy Wacom z serii Bamboo, ale wystąpił mały problem - tablet działa od razu po podłączeniu do komputera z Ubuntu 10.10

Nie zrażam się jednak i napiszę co zrobić, gdyby jednak nie działał:-)

Zależnie od używanego środowiska graficznego musimy zainstalować pakiet:

• dla GNOME-> xserver-xorg-input-wacom

jeśli nie odpowiada nam jego domyślna konfiguracja, wybieramy w GIMP'ie:

Edycja->Preferencje, gdzie przechodzimy do sekcji "Urządzenia wejściowe"

• dla KDE-> kde-config-tablet

który poza sterownikami posiada graficzny panel ustawień tabletu, gdzie możemy ustawić np. skróty klawiszowe lub czułość.

• dla XFCE-> patrz: GNOME;-)

Ubuntu 10.10 + Lenovo B560 + Wacom Bamboo MTE-450A

Edycja Głównego Menu

Osobiście nie używam skrótów do programów umieszczonych na pulpicie, tylko korzystam z menu GNOME.

Ostatnio do testów musiałem zainstalować kilka przeglądarek, których nie używam zbyt często, a skróty do nich utrudniają mi pracę z menu.

Dlatego postanowiłem je oddzielić i uporządkować - wystarczy:

1. Wybrać System->Preferencje->Menu główne

2. Przejść w lewym oknie do interesującej nas kategorii.

3. Chwycić element, który chcemy przenieść i przesunąć go na liście - gdy znajdzie się we właściwym położeniu, zwalniamy klawisz myszki.

Możemy też zaznaczyć element pojedynczym kliknięciem i za pomocą przycisków "Przenieś w górę"/"Przenieś w dół" ustawić go we właściwym miejscu.

4. Możemy utworzyć nowy separator, aby dodać "podziałkę" w menu.

Aby zwiększyć komfort pracy, ja stworzyłem 3 separatory, a dodatkowo pomiędzy nimi umieściłem puste elementu. Musimy tylko wybrać Nowy element i pozostawiwszy wszystkie pola puste kliknąć ok.

Domyślnie dla nowego elementu dodawany jest obrazek aktywatora, co mi nie pasowało, więc zastąpiłem go pustym plikiem .png z przeźroczystością.

Teraz moje menu jest czytelne i łatwe w użytkowaniu!

Zrzut ekranu z opóźnieniem

Nie zawsze możemy wykonać zrzut ekranu interesującego nas zdarzenia z pulpitu za pomocą klawisza PrintScreen - być może nie jest on obsługiwany przez dany program, lub projektanci GNOME nie uwzględnili takiej możliwości.

Z pomocą może nam przyjść opóźniony zrzut ekranu, który wykonamy za pomocą programu scrot.

Program instalujemy:

sudo apt-get install scrot

i po wprowadzeniu hasła administratora możemy zająć się "zrzutami".

Wpisujemy w terminalu:

scrot -c -d<liczba> <ścieżka>

gdzie:

-c <--- włącza odliczanie w terminalu

-d <--- włącza opóźnienie

<liczba> <--- wartość opóźnienia w sekundach

<ścieżka> <--- miejsce gdzie chcemy zapisać zrzut ekranu, wraz z nazwą pliku i rozszerzeniem.

Przykładowo:

scrot -c -d4 /home/user/Pulpit/screen.png

wykona zrzut ekranu po 4 sekundach i zachowa go jako plik screen.png na pulpicie użytkownika user.

Jeśli nie podamy <ścieżki> plik zostanie zapisany w katalogu domowym.

Możemy także zdecydować o

• jakości grafiki za pomocą opcji -q75 [liczba od 1 do 100, przy czym domyślnie jest to 75]

lub

• jej wymiarach, np.: -t600x400 [także jako wartości procentowe]

E-komiksy CBR

Osoby, które lubią czytać komiksy na ekranie komputera mogą spotkać się z dziwnym rozszerzeniem- .CBR lub .CBZ

Takie archiwum można otworzyć za pomocą domyślnie zainstalowanej przeglądarki dokumentów w Ubuntu.

Jednak ja polecam stworzony specjalne do komiksów program Comix dostępny w Centrum Oprogramowania.

Możemy także wypakować archiwum .CBR/CBZ za pomocą Menedżera archiwów i przeglądać już normalne pliki graficzne.

Aby stworzyć e-komiks CBR/CBZ wystarczy tylko skompresować folder z uporządkowanymi plikami graficznymi. Nadawajmy plikom nazwy liczbowe o jeden rząd wyższy niż ilość plików, czyli odpowiednio:

-do 9 elementów -> 01.png 02.png ...

-do 99 elementów -> 001.png 002.png ...

-do 999 elementów -> 0001.png 0002.png ...

Następnie zmieniamy tylko rozszerzenie skompresowanego archiwum odpowiednio na:

.cbr dla .rar

.cbz dla .zip

i mamy gotowy e-komiks jakich coraz więcej w internecie!

Ostatnie logowanie

Jedną z najlepszych metod włamania się na czyjś komputer jest uzyskanie do niego fizycznego dostępu. Jeśli mamy wątpliwości, czy nikt nie logował się do naszego systemu wystarczy odpalić terminal i wpisać:

lastlog

aby sprawdzić konkretne konto:

lastlog -u NAZWA

gdzie NAZWA - nazwa użytkownika

możemy sprawdzić także logowania z ostatnich kilku dni:

lastlog -t LICZBA1

gdzie LICZBA1 - ilość dni

lub logowań przed określoną datą:

lastlog -b LICZBA2

gdzie LICZBA2 określa ilość dni, przed którymi program ma wyświetlić logowania.

Jest to bardzo prosta metoda sprawdzenia logowań, ale ponieważ plik zawierający te dane musi mieć spore prawa dostępu, włamywacz łatwo może je podmienić.

Wklejanie napisów do filmu

Chciałem wysłać znajomym fragment filmu, który wycinałem tutaj, ale zapomniałem o napisach. Edycja filmów kojarzy się ze skomplikowanymi programami, pokażę jak szybko dodać napisy do pliku wideo.

1. Instalujemy program AviDemux dostępny w Centrum Oprogramowania.

2. Wybieramy w nim "Otwórz" i wybieramy interesujący nas plik. Wyskoczy na dwa lub więcej komunikatów, ale możemy zignorować ich treść i odpowiadać "Tak".

3.Zamiast "Kopiuj" w sekcji Video wybieramy profil MPEG-4 Xvid, zaś w sekcji Audio "MP3".

4. Następnie wybieramy Filtry dla Video i przechodzimy do sekcji Napisy.

5. Dodajemy filtr "Narzędzie Napisów" i w nowym oknie podajemy kolejno:

• Plik napisów - ścieżkę do pliku .txt
• Czcionka TTF - popularne czcionki znajdziemy w lokalizacji "/usr/share/fonts/truetype/msttcorefonts/"
• Zestaw znaków - o dziwo dla kodowania polskich liter musimy wybrać "Słoweński"

ustawiamy jeszcze kolor oraz położenie napisów na ekranie i zatwierdzamy zmiany OK.

6. Aby podejrzeć nasze postępy zmieniamy ekran z "Wejście" na "Wyjście" lub "Góra"

7. Wszystko powinno być OK, więc przechodzimy do Plik->Zapisz i wybieramy Zapisz wideo.

Mac'owe obrazy płyt

Wczoraj w nocy pomyślałem, że czas zażyć trochę rozrywki i ściągnąłem pewną grę - niestety w dziwnym formacie .dmg domyślnym dla obrazów płyt systemów z rodziny Mac. Aby dokonać jego konwersji na popularniejsze .iso należy:

Odpalić terminal, w którym wpisujemy kolejno:

sudo apt-get install libcompress-zlib-perl

instalujemy PERLa, który wykorzystuje program konwertujący

cd /usr/bin

przechodzimy do katalogu zawierającego programy użytkownika

sudo wget http://www.blinkenlights.ch/gnupod/dmg2iso.pl

pobrać program z witryny producenta

sudo gedit dmg2iso.pl

otwieramy plik programu do edycji. Pierwszą linijkę kodu "#!/usr/local/bin/perl" zamieniamy na ścieżkę"#!/usr/bin/perl" i zamykamy skrypt z zachowaniem zmian.

sudo chmod 777 dmg2iso.pl

zmieniamy uprawnienia dostępu do pliku

dmg2iso.pl stary_obraz.dmg nowy_obraz.iso

wpisujemy, aby przekonwertować stary_obraz.dmg na nowy_obraz.iso - program nie kasuje pliku wyjściowego, musimy to zrobić sami.

No to teraz idę grać!

Edycja "Otwórz za pomocą..."

Ostatnio pokusiłem się o zainstalowanie WINE - szybko zrezygnowałem z użytkowania tego "emulatora", ale pozostawił on irytującą mnie rzecz w systemie. Otóż w menu "Otwórz za pomocą innego programy..." pojawiło mi się kilka niepotrzebnych odnośników.

Dotyczyło to wszystkich typów plików, a podczas porządków usunąłem także inne zbędne tam programy.

Aby edytować listę programów za pomocą, których można otworzyć plik należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na plik, wybrać jego Właściwości i zakładkę Otwieranie.

Z dostępnej listy możemy usunąć zbędne elementy i uczynić interfejs przejrzystym, a także dodawać inne programy - także za pomocą wiersza poleceń.

Wycinanie fragmentu filmu

Postanowiłem zrobić wideo-mix z ulubionych scen pewnego serialu - jak zabrać się do edycji wideo na Ubuntu? Jest to prostsze, niż wielu się wydaje!

1. Instalujemy program OpenShot, który jest dostępny w repozytoriach Synaptic i Centrum Oprogramowania.

2. Importujemy potrzebne materiały do biblioteki za pomocą polecenia Plik->Importuj pliki... - zarówno wideo jak i grafiki.

3. Domyślnie mamy dostępne dwie ścieżki obrazu:

• Ścieżka 1 - dodaję materiały wideo "łapiąc" je i przenosząc na oś.
• Ścieżka 2 - w sposób opisany powyżej umieszczam na niej grafiki.

4. Nie chcę używać całego materiału wideo, więc wybieram Narzędzie żyletka, dostępne jako ikona nad osią czasu i dzielę Ścieżką 1 na interesujące mnie fragmenty. Klikając prawym przyciskiem myszy na zbędną część wybieram "Usuń klip".

Cały czas możemy podglądać efekty naszej pracy w oknie po prawej, zmieniając położenie wskaźnika na osi czasu.

5. Narzędzie przyciągania jest domyślnie włączone, więc nie ma obawy, iż między częściami wideo pozostaną puste klatki.

6. Ścieżka 2 jest nadrzędna w stosunku do Ścieżki 1, więc obrazki na niej będą zasłaniały materiały wideo - skracam czas wyświetlania grafik za pomocą narzędzia zmiany rozmiaru.

7. Zmieńmy okno Pliki projektu na Przejścia, aby dodać efektowne przeploty między ścieżkami - wybrane przejście "łapiemy" i upuszczamy pomiędzy ścieżkami.

8.Wybierając prawym przyciskiem myszy przejście możemy ustawić jego kierunek.

9. Kolejny raz mieniamy okno Przejścia na Efekty i "puszczamy" interesujące nas efekty na fragmenty wideo.

10. Gotowy materiał zapisujemy wybierając Plik-> Eksportuj , gdzie ustalamy nazwę i położenie oraz format zapisu - od zwykłego DVD po format YouTubeHD, czy dedykowane dla xbox-a.

Proces eksportu może zająć trochę czasu, po czym możemy cieszyć się samodzielnie wykonanym filmem!

Tworzymy playliste

Niedawno znajomy DJ, którego namówiłem na Ubuntu stwierdził, że źle Mu się pracuje - Rhythmbox nie spełnia Jego oczekiwań. Przecież ma WiOO, może zmienić program! Osobiście polecam Exaile do słuchania muzyki - dostępny w Centrum Oprogramowania.
Za jego największe plusy uważam:

• Integracje z GNOME - wypisuje tytuł, wykonawce i album z którego pochodzi kawałek.
• Bardzo intuicyjne tworzenie playlisty i korzystanie z biblioteki muzyki
• Oceniać utwory i puszczać na tej podstawie
• Za pomocą menu kontekstowego można wyrzucić niechciany kawałek z listy
• Pozwala "wymieszać" odtwarzane piosenki

Powyższe właściwości w zupełności wystarczają mi do słuchania muzyki - jak się okazuje, także znajomemu.

Czyszczenie dysku

Pamiętam jak pod windowsem mój kolega "odzyskał" 1,5 Gb miejsca na dysku po usunięciu zbędnych plików, a teraz sam postanowiłem zadbać o wolne miejsce na swoim Ubuntu.

1. Często instaluje nowe oprogramowanie

Otwieramy System -> Administracja -> Menadżer Synaptic i przechodzimy do sekcji "Nie zainstalowane (pozostałości po konfiguracji), zaznaczamy wszystkie paczki i wybieramy prawym przyciskiem myszy "Zaznacz do całkowitego usunięcia". Wykonujemy "Zastosuj" i tak oto zyskałem 250 mb.

2. Pobieram z internetu dużo plików

Wybieramy Programy -> Akcesoria -> Analizator wykorzystania dysku i skanujemy folder domowy - dzięki wykresowi pierścieniowemu znalazłem sporo zapomnianych plików, ukrytych w głębokich folderach. Zyskałem kolejne 120 mb.

3. Używam tylko jednego/dwóch języków w systemie

Otwieramy terminal i wpisujemy:

sudo apt-get install localepurge




a w oknie które się pojawi oznaczamy te języki, które chcemy zachować - w moim przypadku wszystkie "pl". Program ten będzie usuwał pozostałe także w przyszłości. Zwolniłem 92 mb.

4. Dużo działam na plikach

Wklepujemy w terminalu:

sudo apt-get install fslint




i dostajemy się do programu poprzez Programy -> Narzędzia systemowe -> FSlint, gdzie możemy usunąć wiele rzeczy, ale ja ograniczyłem się do:

- duplikatów plików

- złych dowiązania symboliczne

- puste foldery

- pliki tymczasowe

w ten sposób odzyskałem mniej spektakularną ilość miejsca, ale jednak - 30 mb.

Tak oto po 4 dość prostych czynnościach mam znów do dyspozycji 500mb - na co? na kolejne dane:-)

Szybka zmiana rozmiaru

Do niedawna masowa zmiana rozmiaru zdjęć w Ubuntu wymagała odpowiedniego skryptu w BASHu - można było znaleźć w internecie kilka wariacji na ten temat lub napisać własny, przy odrobinie znajomości składni.

Obecnie mamy do dyspozycji skrypt dostarczany w repozytorium Ubuntu, który integruje się z systemem. Możemy odnaleźć go w Synapticu lub zainstalować z terminala:

sudo apt-get install nautilus-image-converter




Teraz po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na obrazek lub zaznaczoną grupę plików graficznych w menu wybieramy opcję "Zmień rozmiar obrazków".

Mamy do wyboru gotowe rozmiary, zmiany procentowe i własne wymiary. Przy modyfikacjach procentowych należy pamiętać, że podajemy wartość końcową, a nie o ile ma się zmniejszyć/zwiększyć dana ilustracja.

Możemy edytować oryginalny plik, lub wykonać jego kopię z odpowiednią zmianą nazwy - opcja przydatna np. gdy robimy miniatury do galerii.

Anonimowe surfowanie w internecie

Internet nie jest już taki jak dawniej, a szczególnie w okresie przedświątecznym staje się polem walki o zainteresowanie konsumenta. Większość serwisów z których korzystamy wykorzystuje reklamę behawioralną, aby przedstawić nam produkty zgodne z naszymi zainteresowaniami. Możemy uniknąć tego typu manipulacji za pomocą trybu INCOGNITO dostarczanego nam w przeglądarce Chrome/Chromium.

Mi jednak nie chce się uruchamiać przeglądarki, a następnie drugiego okna w tym trybie. Z pomocą przychodzi nam opiewana w mitach i żartach konsola linuksowa.

Wchodzimy w zakładkę System->Preferencje->Menu główne i tam przenosimy się do sekcji Internet. Wybieramy Chromium i jej Właściwości. W oknie Polecenie dodajemy na końcu wpis: -incognito

i od teraz możemy się cieszyć anonimowością w internecie. Pamiętajmy jednak, że adresy, których nie wpisywaliśmy w normalnym trybie nie będą dostępne w formie auto-uzupełniania adresu. W końcu teraz nie wiadomo gdzie bywamy w internecie!

Konfiguracja Thunderbird

Osobiście często ściągam e-maile na dysk, a odpisuję na nie w podróży, gdy jestem pozbawiony internetu. Ułatwia mi to program Thunderbird, który możemy zainstalować na miejsce domyślnego Evolution. Obecnie Thunderbird integruje się tak samo z GNOME jak drugi z wymienionych programów, a zapewnia lepsze zarządzanie korespondencją [także seryjną i RSS].

Instalacji Thunderbirda i usunięcia Evolution dokonujemy w Centrum Oprogramowania lub Menadżera Synaptic, podając po prostu ich nazwy.

Podczas pierwszego uruchomienia Thunderbird pomoże nam skonfigurować konto pocztowe - podajemy kilka podstawowych informacji, które możemy znaleźć w Ustawieniach naszej poczty na serwerze WWW, po czym program samodzielnie skonfiguruje proxy itp.

UWAGA!

Niektórzy, tak jak ja wolą mieć kopię swoich e-maili także na serwerze zewnętrznym! Powinniśmy wyłączyć Thunderbirda przed ściągnięciem e-maili i w trybie offline uruchomić go ponownie.

Wchodzimy wtedy w zakładkę Edycja->Konfiguracja kont i w oknie "Konfiguracja serwera" zaznaczamy opcję "Pozostawiaj kopię wiadomości na serwerze".

Jeśli dostajemy dużo spamu, a mamy ograniczone łącze [np. internet z sieci komórkowej] możemy ustawić, aby program "pobierał tylko nagłówki wiadomości" - wtedy będziemy mogli samodzielnie zdecydować, które wiadomości mają trafić na dysk.

Po dokonaniu zmian w ustawieniach uruchamiamy Thunderbirda i czekamy na pobranie poczty - za pierwszym razem może to trochę potrwać.

Warto wspomnieć, że nowa wersja programu integruje się z GNOME, więc program i informacje o nowych wiadomościach będą dostępne na pasku systemowym w aplecie powiadomień

Dysk tylko do odczytu

Coraz częściej gromadzimy nasze dane na nośnikach zewnętrznych - dyskach lub pendrive'ach. Pożyczając taki sprzęt chcielibyśmy mieć pewność, że znajomi nie zniszczą naszych danych - dlatego ja postanowiłem wykonać dysk tylko do odczytu.

Aby tego dokonać podłączamy nośnik i w oknie, które się otworzy "cofamy się" dwa poziomy, czyli do systemu plików [punkt montowania "/"].

Teraz klikamy prawym przyciskiem myszki na folder "media" [miejsce montowania dysku] i z dostępnych opcji wybieramy "Otwórz jako administrator".

Po wprowadzeniu hasła otworzy nam się nowe okno z zawartością folderu "media", gdzie klikamy ponownie prawym przyciskiem na interesujący nas dysk i wybieramy jego"Właściwości".

W zakładce "Uprawnienia" pozbawiamy wszystkich praw w każdym z 6 okienek, ustawiając opcje "Brak".

Od teraz nasz dysk jest "tylko do odczytu".

Pobieranie plików z terminala

Ostatnio znajomy miał problem z pobraniem pewnego archiwum z serwera za pomocą Firefoxa. Spróbował ściągnąć plik za pomocą Chromium i Opery, niestety także bez powodzenia. Czasami napotykamy stronę z uszkodzonym kodem HTML, ale gdy dysponujemy linkiem do interesujących nas zasobów możemy skorzystać z terminalowego programu wget. W prosty sposób:

wget www.przykladowastrona.pl/download/plik.rar

pobierzemy plik na nasz komputer.

Polepszenie grafiki

Ostatnio rozwaliłem swoją matrycę w laptopie i zostałem miło zaskoczony - podłączając czy to telewizor Sony, nowy monitor Della, czy wiekowy Philipsa zawsze dokonywała się samodzielna konfiguracja i mogłem pracować.

Niestety pojawiał się problem z akceleracją grafiki 3D, więc pokażę jak go rozwiązać.

1. Przełączamy się do trybu konsolowego za pomocą CTRL+ALT+2 i logujemy.

2. Wyłączamy serwer X za pomocą polecenia:

sudo /etc/init.d/gdm stop

3. Uruchamiamy X -configure

po czym zostanie wygenerowany w katalogu domowym plik xorg.conf.new - nowo wykryte ustawienia monitora.

4. Otwieramy nowy plik do edycji:

sudo vim ~/xorg.conf.new

i po wciśnięciu klawisza a [od append - dołaczyć] dodajemy w sekcji Devices wpis:

Option "AddARGBGLXVisuals" "True"

5. Podmieniamy nowy plik ze starym:

sudo cp ~/xorg.conf.new /etc/X11/xorg.conf

Po ponownym uruchomieniu komputera wszystko powinno działać.

Inny sposób kopiowania

Rzecz mała, ale często przydatna - kopiowanie tekstu. Zwykle robimy do poprzez menu prawego przycisku myszy, lub za pomocą legendarnego skrótu CTRL + C.

Czasami jednak nie chce mi się pochylać nad klawiaturą, a Ubuntu dostarcza świetnego narzędzia zastępującymi skróty klawiszowe.

Wystarczy zaznaczyć myszką interesujący nas fragment tekstu i wcisnąć rolkę - tzw. środkowy przycisk myszki. Następnie wciskamy go ponownie w edytorze tekstu i oto wkleja nam się skopiowany fragment!

Sposób ten wydaje się dziwny, ale gdy się przyzwyczaiłem i robię to odruchowo, naprawdę przyśpiesza pracę.

Automatyczne sieci bezprzewodowe

Kilkakrotnie spotkałem się z problemem konieczności ręcznego uruchamiania interfejsu bezprzewodowego karty sieciowej, aby korzystać z sieci WiFi.

Nie ma potrzeby pisania oddzielnego skryptu uruchamiającego w bash'u, dodawania dziwnych programów do autostartu, cy nawet klikania "włącz sieci bezprzewodowe".

Problem tkwi w BIOSie systemu i tam go rozwiążemy - istnieje kilka rodzajów BIOSu, a sposób uruchamiania różni się dla poszczególnych modeli komputera, dlatego porada ta wymaga pewnej "domyślności" z Waszej strony.

Wchodzimy w ustawienia BIOSu [w moim przypadku klawisz F2] i tam odnajdujemy zakładkę Advance.

Wśród wymienionych kategorii powinna znajdować się "Internal Devices Configuration", a w niej na liście "WLAN Radio Frequenty at Boot".

Zaznaczamy tą opcje jako "Enable" i po włączeniu systemu automatycznie uruchomi nam się interfejs WiFi.

Zamykanie laptopa

Zadając się od lat ze środowiskiem studenckim wyraźnie widzę postęp technologiczny wśród nich - obecnie każdy uważa, że laptop jest niezbędny na studiach. Nie będę tutaj agitował za Ubuntu, podam tylko jeden fakt do przemyślenia- z Wolnego i Otwartego Oprogramowania może korzystać każdy za darmo, ceny systemów z rodziny Windows wahają się od 340 do 800 złotych... A w tym wypadku różnicę widać i to na korzyść Ubuntu.

Niemniej chciałbym napisać o rzeczy prostej, ale ważnej, o którą często jestem pytany:

co się dzieje po zamknięciu pokrywy laptopa?

Najczęściej komputer przechodzi w stan wstrzymania, co nie zawsze odpowiada naszym potrzebom.

Możemy zmienić to w łatwy sposób, wybierając "System->Preferencje->Zarządzanie zasilaniem" i tam w pierwszym oknie wybrać "Nic nie rób" gdy pokrywa jest zamknięta.

Dotyczy to zasilania z sieci, ale to samo można zrobić w zakładce"Zasilanie z akumulatora", chociaż po moich doświadczeniach z rozgrzewającym się komputerem w plecaku nie polecam zmieniać tamtych ustawień...

Gdy coś nie działa...

Po nieprzespanej noc [ah, samodzielna nauka języka Java...] dostałem nad ranem telefon, że coś Ubuntu nie działa, co samo w sobie jest dziwne.

Po małym wywiadzie ustaliłem, że komputer został wyłączony podczas przetwarzania aktualizacji. Stąd małą sugestia:

Aktualizując system wyłączajcie inne programy!

Albo po prostu zainteresujcie się, czy te których właśnie używacie nie są na liście aktualizacji.

Problem już niestety wystąpił i mogę polecić jedno, póki co niezawodną metodę.

W menu GRUB'a [czarny ekran z wyborem systemu] wybieramy tryb recoverymode i tam zbawczy "dpkg". Niestety, nie pamiętam jak dokładnie to wygląda, ale te 4 litery oznaczają wszystko:-)

Nowy plik za pomocną PPM

Rzeczą, której może brakować użytkownikom Windows'a w systemie UBUNTU jest możliwość tworzenia nowych plików za pomocą menu prawego przycisku myszy.

Domyślnie możemy stworzyć tylko pusty plik, do którego co prawda możemy dodać dowolne rozszerzenie, ale to nie zawsze to czego potrzebujemy.

Utworzony w powyżej opisany sposób plik .ODS [dokument tekstowy dedykowany OpenOffice Writer] przy każdym otwarciu będzie pytał się o rodzaj kodowania znaków i temu podobne.

Dlatego warto poświęcić chwilę, otworzyć terminal i wpisać:

cat .config/user-dirs.dirs

Wyświetli się nam zawartość pliku opisującego ścieżki do ważniejszych katalogów użytkownika. Interesuje nas położenie zawarte po zwrocie "XDG_TEMPLATES_DIR=".

Następnie otwieramy to położenie i tworzymy tam wszelkie potrzebne nam pliki, które od tej pory będą dostępne jako szablon w menu prawego przycisku myszy.

Pliki obsługiwane przez OpenOffice.org należy zapisać tam z położenia programu, aby uniknąć opisanego powyżej problemu potwierdzania ustawień.

Jeśli utworzymy plik .HTML możemy od razu umieścić w nim podstawowy szablon dokumentu strony internetowej, a w przypadku arkusza kalkulacyjnego możemy uzupełnić dni miesiąca i listę wydatków.

Plikom szablonów możemy nadawać dowolne nazwy, co ułatwia tworzenie wielu dokumentów o tym samym rozszerzeniu, a innej zawartości.

Obrazy nie tylko płyt

W końcu znalazłem trochę czasu, aby skopiować dane ze starego laptopa [niech jego elektroniczna dusza spoczywa w pokoju] na dysk nowego - dlatego stworzyłem edytowalny obraz dysku.

W terminalu wpisujemy:

dd if=/dev/sda of=katalog/gdzie/zapisujemy/obraz.img

gdzie:

dd <- program tworzący obraz

if <- ścieżka do dysku twardego

of <-ścieżka z nazwą pliku .img gdzie ma zostać zapisany obraz

możemy wykonać także obrazpartycji, dyskietki lub pendrive'a, musimy tylko znać ścieżkę do niego:

sda - pierwszy dysk twardy [master]

sdb - drugi dysk twardy [slave]

sdc, sdd, itd.

w tej grupie znajdzie się także podłączony pendrive, o "literze" zgodnej z kolejnością.

sda1 - partycja systemowa

sda5 - partycja logiczna z danymi 1

sda6 - partycja logiczna z danymi 2

itd. jak widzimy partycje numeruje się, zaś dyski "literuje".

zdarza się, że pendrive także ma partycje, działające w systemie analogicznie jak powyżej.

fd0 - dyskietka

a jeśli bardzo chcemy, za pomocą dd można wykonać także obraz płyty CD czy DVD:

dd if=/dev/cdrom of=katalog/gdzie/zapisujemy/obraz.iso

Jeśli program nie znajduje się w naszej dystrybucji, znajduje się w paczce, którą możemy zainstalować poleceniem:

sudo get-apt install coreutils

Gdy już skopiowałem dane, postanowiłem sprzedać swój stary dysk i aby nikt nie odzyskał z niego moich danych, znów zastosowałem dd:

dd if=dev/urandom of=dev/sdb

gdzie:

dev/urandom <- powoduje nadpisanie całego dysku losowymi danymi

of <-ścieżka do dysku, który chcemy skasować

Edycja PDF w GIMPie

Dzisiaj stworzyłem w końcu swoje kompletne CV za pomocą aplikacji web-owej dostępnej na jednym z serwisów internetowych. Potrzebowałem jej od razu na rozmowie o prace, więc udałem się do znajomego, aby ją wydrukować.

Satysfakcje z faktu, iż jego drukarka działała od razu po podłączeniu do portu USB przyćmił fakt, że na CV znajdowało się kilka krzykliwych sygnatur serwisu.

Po chwili narady zrezygnowałem ze ściągania komercyjnego oprogramowania i postanowiłem wymyślić coś na szybko.

1. Otworzyłem plik PDF w GIMPie, który zaproponował mi możliwość edycji poszczególnych stron.

2. Zapisałem strony w formacie .jpg

3.Otworzyłem katalog zawierający grafiki w terminalu i wykonałem polecenie:

convert *.jpg nazwa_nowego_pliku.pdf

gdzie:

convert <- uruchamia mechanizm konwersji

*.jpg <- oznacza działanie na wszystkich plikach .jpg ["*" zastępuje dowolny ciąg znaków]

nazwa_nowego_pliku <- samodzielnie ustawiamy nazwę nowo powstałego pliku

4. Koniec! Oto miałem nowy, zmodyfikowany plik PDF.

Jeśli polecenie "convert" nie działa musimy zainstalować paczkę programu za pomocą np. terminalu:

sudo apt-get install imagemagick

Drupal na Ubuntu

Za pomoc i wsparcie w przygotowaniu poniższego wpisu dziękuję serdecznie Fuńkowi!

Wśród dostępnych w internecie systemów zarządzania treścią DRUPAL wydaje mi się najciekawszy - zarówno ideowo jak i funkcjonalnie.

Niestety, od kiedy znam ten CMS [prawie 2 lata], zawsze wykorzystywałem narzędzia dostarczone przez hosterów do jego konfiguracji, zaś internet milczy na temat instalacji krok po kroku dla Ubuntu. Udało mi się w końcu samemu wypracować sposób, a oto on:

Czeka nas dużo zabawy w terminalu, więc uruchom konsole i wykonuj kolejno opisane poniżej polecenia.

sudo apt-get install apache2	Serwer APACHE
sudo apt-get install mysql-server	Bazy danych mySQL
Podajemy hasło dla root'a bazy mysql - warto je zapamiętać!
sudo apt-get install mysql-admin	Program do obsługi mySQL
sudo apt-get install php5	Obsługa PHP w wersji 5
sudo /etc/init.d/apache2 restart	Restart serwera
sudo apt-get install libapache2-mod-auth-mysql	Wsparcie APACHE-mySQL
sudo apt-get install php5-mysql	Wsparcie PHP-mySQL
sudo apt-get install phpmyadmin	Program do obsługi PHP
sudo /etc/init.d/apache2 restart	Restart serwera

Porzucamy terminal i możemy się przekonać, czy nasz serwer lokalny naprawdę działa - otwieramy przeglądarkę, wpisując w adresie:
http://localhost/
co powinno spowodować wyświetlenie się notki "It work! [...]".

Przechodzimy na stronę drupal.org i pobieramy interesującą nas wersję, ja wybrałem najnowszą o numerze 7. Przyda się nam jeszcze plik tłumaczenia na język polski .po który także znajdziemy na tej stronie.

Otwieramy teraz Komputer -> System plików -> Var gdzie klikamy prawym przyciskiem myszy na folder WWW i otwieramy go jako administrator. W tej lokalizacji rozpakowujemy paczkę DRUPALa. Zalecam zmienić nazwę z "drupal-7.0" na coś bez znaków specjalnych - np."drupal7".

Plik tłumaczenia wklejamy do: drupal7/profiles/standard/translations

Wycofujemy się następnie do lokalizacji drupal7/sites/default i tworzymy katalog "files" oraz kopię pliku default.settings.php o nazwie settings.php. Oby obiektom w ich Właściwościach nadajemy wszelkie prawa dostępu.

Tak przygotowani przechodzimy znowu do przeglądarki i w polu adresu podajemy /localhost/drupal7/install.php - nareszcie jesteśmy w instalatorze DRUPALa!

Dalsza część nie powinna nastręczać trudności, w internecie jest wiele poradników jak dalej postępować.

Zamienniki niszowych programów

Gdy ktoś pracuje na komputerze z Windows, a ja jestem w pobliżu niemal zawsze zadaję pytanie "a czemu nie Linux?" - w tej lubi innej formie. Czasami zdarza się, że indagowani przeze mnie ludzie zastanawiali się nad zmianą systemu operacyjnego, ale bali się, że nie będą mogli korzystać ze swoich ulubionych narzędzi. Oto kilka przykładów zamienników programów windowsowych na Ubuntu, które znalazłem dla zainteresowanych studentów:

autoCAD - program do wspomagania projektowania 2 i 3D -> Bricscad

Paint - naprawdę prosty program do edycji grafik -> Pinta

Winamp - ergonomiczny odtwarzacz muzyczny -> QMMP

SPSS - oprogramowanie do statystycznej analizy danych -> PSPP

Matlab - program do obliczeń naukowych i inżynieryjnych -> Octave

VisualStudio - zestaw narzędzi dla programistów -> Mono

Będę starał się rozszerzać tą listę wraz z kolejnymi zapytaniami.

Oszukać MEGAvideo

Ostatnio coraz trudniej znaleźć naprawdę darmowe wideo w internecie - nawet jeśli klikamy coś "free watch" po żmudnych poszukiwaniach okazuje się, że trzeba się zarejestrować. Oczywiście "free registration" także zajmuje trochę czasu, a na koniec dostajemy na e-maila wiadomość, że aby aktywować zarejestrowane konto musimy ZAPŁACIĆ...

Jeśli jesteście tym zniesmaczeni, możecie łatwo obejść zabezpieczenia MEGAvideo i oglądać wszystko za prawdziwe free - wymaga to tylko odrobiny cierpliwości.

Otóż po otwarciu w dowolnej przeglądarce internetowej na dysk ściągany jest odpowiedni plik w technologii FLASH [dla niewtajemniczonych - po prostu plik filmu]. Każda przeglądarka przechowuje takie materiały w innym folderze [i inaczej nimi zarządza], ale Ubuntu ma dodatkowy mechanizm - folder "\tmp" [od ang. temporary = tymczasowy].

Wystarczy otworzyć w przeglądarce link MEGAvideo, a na komputerze przejść do Komputer->System plików->tmp . Jest tam kilka zagadkowych folderów i plik o dziwnej nazwie, która zawiera słowo "Flash" - oto nasz film. Teraz wystarczy poczekać, aż w przeglądarce załaduje się cały film, skopiować plik z \tmp do innego folderu i oglądać! Tylko nie zamykajmy okna w przeglądarce przed skopiowaniem pliku, gdyż system automatycznie usunie według niego już niepotrzebne dane!

Niestety system MEGAvideo policzy nam czas wyświetlania strony, więc w pewnym momencie i tak się zablokuje, niemniej będziemy mieli znacznie dłuższą ścieżkę wideo, niż te 72 minuty [im szybsze łącze internetowe tym więcej].

Ostatnio sam w ramach jednej "sesji" ściągnąłem 6 razy po 24 minuty serialu, który oczywiście usunąłem po 24 godzinach, gdyż tyle czasu daje nam polskie prawo.

Jeśli film nie chce działać, dodajcie do nazwy rozszerzenie ".flv" - wtedy powinno działać w dowolnym odtwarzaczu, oczywiście pod warunkiem, że macie zainstalowanego flasha;-)

Nowe czcionki

Dziś postanowiłem wystartować w rekrutacji na grafika i potrzebowałem nowych czcionek w systemie. Pomyślałem, że warto napisać jak instalować nowe czcionki w Ubuntu.

Gdy dysponujemy już plikiem .ttf czcionki wystarczy otworzyć jako administrator folder:

/usr/share/fonts i tam go wkleić.

W polskim remiksie Ubuntu po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na katalog mamy do dyspozycji opcje "Otwórz jako administrator", jeśli nie możemy jej znaleźć robimy co następuje:

Otwieramy menu Programy->Akcesoria->Terminal i tam wpisujemy:

sudo nautilus

po wpisaniu hasła otworzy się katalog konta root, z którego przenosimy się wyżej, a następnie do ścieżki podanej powyżej.

Partycja wymiany

Podczas instalacji systemu Ubuntu mamy możliwość samodzielnego wykonania partycji na dysku twardym. Dla przeciętnych użytkowników zalecam 5Gb partycję na programy [punkt montowania "\"] i resztę na dane [punkt montowania "\home"].

Jeśli utworzymy dysk w ten sposób instalator zaprotestuje, iż nie ustawiliśmy partycji wymiany SWAP - cóż to takiego? Jest to obszar pamięci zarezerwowany dla wirtualnego RAMu w przypadku niewystarczającej ilości miejsca na kości RAM. Działa więc analogicznie do windowsowej "pamięci wirtualnej", ujednolicając obszary pamięci dla szybszego działania systemu.

Wiele czytałem na ten temat i doszedłem do wniosku [co po jakimś czasie potwierdził jeden z programistów Canonical], iż NIE MA POTRZEBY tworzenia partycji SWAP jeśli posiadamy więcej niż 2Gb pamięci RAM. W przeciwnym wypadku wiele poradników doradza tworzenie SWAPa o pojemności dwu-krotności RAMu [np. 1024 mb RAM = 2058 mb SWAP], ale ten manewr także odradzam - z moich doświadczeń wynika, że wystarczy zachowanie proporcji 1:1.